گاه یک سنجاقک به تو دل میبندد

 و تو هر روز سحر مینشینی لب حوض

                                     تا بیاید از راه

             از خم پیچک نیلوفر ها

                    روی موهای سرت بنشیند

                                     یا که از قطره ی آب کف دستت بخورد

   گاه یک سنجاقک همه ی معنی یک زندگی است

می خواهم عمرم را

 با دست های مهربان تو اندازه بگیرم

  برگرد!

 باور کن

 تقصیر من نبود

 من فقط می خواستم

یک دل سیر برای تنهایی هایم گریه کنم

نمی دانستم گریه را دوست نداری

حالا هم هروقت بیایی

عزیز لحظه های تنهایی منی

اگر بیایی

من دلتنگی هایم را بهانه می کنم

تو هم دوری کسانی که دور نیستند

در راهند

رفته اند برای تاریکی هایت

یک اسمان خورشید بیاورند

یادت باشد

من اینجا

کنار همین رویاهای  زودگذر

به انتظار امدن تو

خط های سفید جاده را می شمارم ...